Budzik nastawiony najlepiej na 5.00. Pobudka w idealnym stanie: włosy świeże i ułożone, makijaż jakimś cudem znalazł się już na twarzy. Idealne oko, usta, nos. W mgnieniu oka śniadanie przygotowane dla całej rodziny i dla ewentualnej sąsiadki, która wpadnie na poranną kawę. Perfekcyjne dzieci witają się z perfekcyjną mamą buziakiem w policzek, a perfekcyjny mąż delikatnie przytula. Śniadanie również jest perfekcyjne: do wyboru sałatka, owoce, świeże soki, ciemne pieczywo, wędlina czy ser. Perfekcyjna kuchnia sprząta się chyba sama, bo mimo, że perfekcyjna kobieta od razu po śniadaniu pędzi odwieźć dzieci do szkoły, a następnie idealnie w czas dostojnym krokiem wchodzi do biura, to mieszkanie lśni. Kurzowi oczywiście wstęp wzbroniony. W pracy perfekcyjna kobieta jest ulubienicą szefa i zawsze wszystko jej wychodzi. Nie odnosi porażek, a nawet jeśli, to przyjmuje je z perfekcyjnym spokojem i dumą. Perfekcyjna kobieta po długich godzinach w pracy ma czas na porozwożenie dzieci na zajęcia dodatkowe, przygotowanie obiadu, posprzątanie, zadbanie o siebie u fryzjera czy kosmetyczki, plotki podczas kawy z przyjaciółkami, dopilnowanie dzieci w odrabianiu lekcji, pomoc starszej sąsiadce w zakupach, wieczór z mężem spędzony na oglądaniu filmów z winem i deską serów, zaproszenie i perfekcyjne przyjęcie gości. A to wszystko w niebotycznie wysokich szpilkach i w obcisłej sukience podkreślającej perfekcyjne ciało. No tak, bo chyba nie wspomniałam o tym, że perfekcyjna kobieta sporo czasu spędza na siłowni bądź zumbie?

Kiedy zobaczyłam tytuł książki dwóch bliźniaczek Anne-Sophie i Marie-Aldine Girard to w pierwszej chwili oniemiałam, a już w następnej zacierałam ręce w radości, że w końcu dowiem się jak być perfekcyjną kobietą. Zastanowiło mnie jednak to porównanie. No bo że niby jak udaje Ci się być niemal doskonałą, to od razu musisz być suką? „Trochę to niesprawiedliwe” pomyślałam. Jednak tytuł PERFEKCYJNA KOBIETA TO SUKA jest dość przewrotny. Jest to owszem poradnik, ale nie dla kobiet, które chcą osiągnąć perfekcję w każdej dziedzinie, a dla kobiet, które są normalne i wcale nie chcą być perfekcyjne. Autorki w dość specyficzny sposób wyśmiewają perfekcję.

Książka ujęła mnie najbardziej stylem pisania, ogromnym poczuciem humoru i podkreślaniem w humorystyczny sposób naszych niedoskonałości poprzez porównania z „kobietą-suką”.

Kim jest suka? Jest to kobieta, która wszystko wie najlepiej. Jest nieomylna. Kiedy zaprosisz sukę do swojego nowego mieszkania, wyda ona już w progu opinię głosem pełnym zachwytu: „Małe mieszkanka są takie miłe. Wiesz, że w porównaniu z moim loftem tu jest tak przytulnie!”.
Suka zawsze ma perfekcyjne wakacje i zawsze bosko wychodzi na zdjęciach (pozuje na Marię Carey bądź na Karla Lagerfelda). Suka nigdy się nie upija – ona degustuje alkohol. Nigdy też nie jest chora (suki nigdy nie zobaczysz z chusteczką w ręce i z kapiącym nosem). Tylko suka potrafi przetańczyć całe wesele w okropnie wysokich obcasach. I żeby jeszcze następnego dnia bolały ją nogi, ale gdzie tam!

Normalna kobieta, czyli taka jak my wszystkie, jest odbiciem lustrzanym suki. Wszystko robi na odwrót. I jest jej z tym dobrze.

Natomiast autorki książki udzielają nam cennych rad. Jak dla mnie, niektóre z nich są strzałem w dziesiątkę. Książkę przeczytałam jednym tchem i według mnie jest świetna. Dlatego poniżej zachęcę Was do niej poprzez kilka wybranych przeze mnie fragmentów. Gwarantuję Wam przednią zabawę, mnóstwo śmiechu i nowe, życiowe motta;)

„Zasada nr 1: Przestaniesz pokazywać swojemu fryzjerowi zdjęcie blond modelki z lokami, skoro jesteś brunetką i masz proste włosy.”

„Nie będziesz więcej mówić: sytuacja jest napięta jak stringi Grycanki.”

„Istnieje pewna teoria zwana teorią Scarlett Johanson: Niektórzy nazywają ją też „jak pewien mały prosiaczek sprawił, że cały świat uwierzył, że jest seksbombą!” – Po prostu zachowywał się jak seksbomba.”

„Kilka wyrażeń (prawie) literackich: „Spinam poślady i uwalniam krecika”, „Fiut nie czyni mnicha”, „szczęśliwy jak prosię w kałuży”.”

„Przestań umawiać się z psychopatami pod pretekstem, że są podobni do Marcina Dorocińskiego.”

„Przestaniesz gadać „rzucam wszystko! Zostaję tu i nie wracam do miasta!” za każdym razem, gdy jesteś na wakacjach.”