Przygotowałam dla Was nowy cykl na blogu. Wielkimi krokami zbliżają się Święta Wielkanocne, a za nimi wesoło biegnie Majówka:) Tyle dni wolnych od pracy, że aż żal ich nie wykorzystać! Możemy spędzić je leniwie na grillowaniu w ogrodzie, na działce, nad rzeką czy jeziorem. Możemy też wybrać się w niesamowitą podróż po nową porcję wrażeń, które zostaną z nami na cały rok. Niech to będą takie mini wakacje. W moim cyklu będę chciała polecić Wam kilka miejsc, które udało nam się odwiedzić w minione weekendy majowe. Będą też miejsca, które odwiedzaliśmy w innym czasie, ale które świetnie pasują na taki majowy wypad;) Samemu, z ukochaną osobą, z paczką przyjaciół, z rodziną. Nieważne, każdy znajdzie coś dla siebie. Będą to znane europejskie miasta, ale też pomysły na spędzenie tego czasu na górskich wędrówkach, w SPA czy na łonie natury. Myślę, że do Maja zdążę namówić Was na jakiś sympatyczny wyjazd;)

Na pierwszy ogień idzie najpiękniejsze miejsce, w którym nie znajdziemy żadnych ulic, samochodów, autobusów, pociągów czy metra.
??Z fal wynurzają się budowle jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki?? (Lord Byron).
Muszę zgodzić się ze stwierdzeniem Trumana Capote, że: ?Być w Wenecji to jak zjeść całe pudełko czekoladek z likierem naraz?. Stawiasz pierwsze kroki na stałym lądzie tego miasta zbudowanego na wodzie i już wiesz, że oto ?Królowa Adriatyku? podaje Ci swoją dłoń, byś mógł ją ucałować.
Zbudowana na ponad stu wysepkach, oparta na milionach drewnianych pali i połączona 400 mostami. Wenecja. Jak dumnie to brzmi.
Do Wenecji wybraliśmy się w lutym, przy okazji pobytu w Bolonii. Nie było to moje pierwsze spotkanie z tą piękną i majestatyczną damą. Kilka lat wcześniej miałam już okazję zachwycać się cudownymi widokami Canale Grande, gondolierów, wąskich uliczek, schodów urywających się nagle w wodzie, drewnianych okiennic, placów, wiekowych budowli.
Sercem Wenecji jest Piazza San Marco. Napoleon nazwał ten plac ?najelegantszym salonikiem Europy?. Nie pomylił się ani trochę. Turyści zadzierają głowy, by podziwiać Bazylikę Św. Marka i znikają w czeluściach jej wnętrz, inni spoglądają w górę na Kampanilę, albo spoglądają w dół z jej szczytu. Jeszcze inni chłoną panującą tu atmosferę, małymi łyczkami popijają kawę w pobliskich kawiarenkach lub zajadają się lodami. To serce Wenecji.
Bazylika zbudowana jest na planie greckiego krzyża. Nad kolumnami mniejszych naw, wokół ramion krzyża, ciągną się matronei ? galerie dla kobiet, zaprojektowane zgodnie ze wschodnim zwyczajem nakazującym separację płci. Dolną część ścian pokrywają marmury, a sklepienia, łuki i kopuły ? złociste mozaiki, które mają w sumie 4 tys. metrów kwadratowych powierzchni i powstawały przez niemal 600 lat. Dlatego Bazylika czasem nazywana jest Basilica d?Oro (Złota).
Z praktycznych informacji to Bazylika czynna jest pn.-sob. 9.30-17.00, zimą do 16.00, a w niedzielę 14.00-16.30. Wstęp do kościoła, Pala d?Oro i skarbca jest płatny.

Z Placu Św. Marka doskonale widoczna jest strzelista wieża ? Kampanila. Czynna jest codziennie od 9.30 do 30 minut przed zmrokiem i wstęp niestety jest płatny.
Idąc w kierunku laguny trafimy na Piazzetta San Marco, a na jego krańcu ukażą nam się dwie wielkie XII-wieczne kolumny ? jedna zwieńczona skrzydlatym lwem, symbolem Wenecji, druga ? posągiem św. Teodora, pierwszego patrona miasta.

Jest jeszcze Pałac Dożów, który zamyka Piazzettę od wschodu. To ?Ogromne Gmaszysko? to najbardziej okazały przykład weneckiego gotyku. Został wzniesiony w XIV w. z różowego marmuru i był siedzibą dożów i rządów w czasach republiki. Główna brama, Porta della Carta, prowadzi na dziedziniec naprzeciwko Scala dei Giganti (Schody Gigantów).
Do budowli przylega dawne więzienie, do którego prowadzi most Il Ponte dei Sospiri (Most Westchnień). Dawni poeci wyobrażali sobie, że na tym moście skazańcy mogli po raz ostatni westchnąć rozglądając się dookoła.
Warto wspomnieć, że najsłynniejszą kawiarnią na Placu Św. Marka jest Cafe Florian. My zjedliśmy tam lody kończąc nasze zwiedzanie.

Canale Grande zastępuję Wenecjaninowi autostradę i wszelkie drogi. Wije się przez miasto na długość 3,5 km. Tę wspaniałą, migoczącą odbitym światłem arterię otaczają pastelowe pałace w stylu bizantyjskim, gotyckim, renesansowym i barokowym, pochodzące z XIII ? XVIII w.
Kanał najlepiej ogląda się z łodzi. Gondole przerażają ceną, ale na szczęście są tramwaje wodne i to chyba najlepszy wybór.
My zrobiliśmy tak, że wysiadając z pociągu i znajdując się na samym początku Wenecji, wybraliśmy się na Plac Św. Marka pieszo, a powrót przeznaczyliśmy na tramwaj. Tym sposobem udało nam się odwiedzić każdy malowniczy zakątek Wenecji. Udało nam się też przepłynąć pod dwoma najbardziej znanymi mostami: Rialto i Westchnień. Pod tym drugim udało nam się też pocałować, bo jak głosi legenda, gdy dwoje zakochanych złoży sobie wzajemnie pocałunek pod Mostem Westchnień, to zagwarantuje im to dozgonną miłość;)
Jeśli chodzi o Wenecję to potrzebny Wam będzie minimum jeden dzień na jej zwiedzenie. Dodatkowo można pokusić się o dopłynięcie do pobliskich wysepek, np. na San Michele, na której znajduje się cmentarz. Dalej Murano, Burano i Torcello. To wszystko można zwiedzić, jeśli tylko czas pozwoli. Na pewno 3 dni w Wenecji będą dobrym pomysłem. Uda Wam się zobaczyć to piękne miasto o świcie i o zmroku, co gwarantuje Wam niezapomniane emocje.
Jeśli chodzi o koszty to nocleg w Wenecji jest dość drogi. My nocowaliśmy w Bolonii, a stamtąd to już tylko godzinka drogi pociągiem do Wenecji, bilet nas też nie zrujnuje;) Natomiast mi udało się za pierwszym razem tam przenocować i wrażenia są niesamowite.
Loty docelowo do Wenecji też można znaleźć w dobrej cenie wybierając np. Ryanaira.
Zasiadajcie więc przed komputery, bukujcie bilety, rezerwujcie hotel, zaopatrzcie się w przewodnik i: VIVA ITALIA, VIVA VENICE! Miłej wycieczki!;)